TOPRAK ZAMANDI

Canımı sıkan ikilemler ele geçirdi bedenimi, dilimi. İçimi kasıp kavuran kafama sığmayan isyanımı haykırmak için, ne kaçabiliyorum, ne de bir kelime dile getirebiliyorum . Hayatımın rengi olmaya başlayan karanlığa farkında olmadan bir kandil yaktın. Çok uzaktan zor seçiliyordu ışığın, ama beni çıkmazlardan döndüren umuttu senin ışığın, varlığın. Parmak uçlarıma kan gönderemeyecek kadar yorgun düşmüş yüreğim çırpınıyor daracık kafesinde. Değil parmak uçlarıma, solmuş dökülmüş saçlarıma ve boynunu bükmüş kolumdaki kıllara varana can verecek kadar coşkuyla çırpınıyor duyduğum en şairane koku yüzünden. Burnumdan ciğerime değil yüreğime çekiyorum. Gel gelelim bilmiyorsun, biliyorsun belki de... Bu konuda emin olmak, benim için dünyadaki en değerli şey. En değerliler söz konusu olunca hayatın kumar oluyor, risk almak biraz daha zor oluyor ister istemez. Hele ki sana karşı... Keşke bu yazı neden böyle diye sorduğunda söyleyebilecek cesaretim olsaydı ya da keşke gözlerimiz yeterince konuşsaydı.

    
     Düşlerde Sevdim Seni Söyleyemedim
     Sessiz Öptüm Nefesini Söyleyemedim
     Sana Ben Şiirler Sözler Büyüttüm
     Sana Ben Baharlar Yazlar Büyüttüm
     Sana Ben Hummalı Gizler Büyüttüm
     Söyleyemedim