TOPRAK ZAMANDI

  Kızmalı bazen ona, bilmeden de olsa sert dalgaları canını acıttığı için. Sonra gülmeli onun bu yüzden rüzgarı sevmeyişine ve aynı dalgalarla okşayıp kendini affettirişine. Her kulaçta ona en güzel manzarayı sunmalı o da, korkularına sarılıp umutlarından öpmeli...Evi olmalı onun sahili, kucaklamalı en kesif gülüşlerini. Öyle bir gün batımı tattırmalı ki ona, kıskanmalı her ressam, o tonları aramalı..Öyle bir yakamoz yaşatmalı ki deniz kenarı, orada sabahlamak için can atmalı insan. Ve sabahladığı her gün için şükretmeli."İyi ki..." diyebilmeli. Kaybedince değil, var olduğu her an bilmeli değerini deniz kenarının...
  Şahit olmalı mevsimler, imrenmeli gün ve gece...Onların yanında anlamı yetersiz kaldığı için bir köşede ağlamalı 'özlem'ler..Bakıp kalmalı, kumlara gömülü olan tüm kötü şeyler. İşte bu yüzden, yıllarca başka bir sahil aramamalı insan; ve saydamlığıyla tüm ışıkları yansıtıp hep aydınlatmalı deniz kenarı da onu...Bir insanı olmalı yani bir deniz kenarının; onunla her gün yeniden anlam kazandığı...Ve bir deniz kenarı olmalı insanın; onun da her gün yeniden manzarasından tat aldığı...