TOPRAK ZAMANDI

Kuş kadar kalbinde vuku bulan bir sarsıntıydı bu. Ara ara dinleniyor, kenara çekiliyor, fakat sonra yine kafasını çıkarıp uzatıyordu onun hayatına. Artçıları da oluyordu yani..ne tamamen kayboluyor, ne de tamamıyla enkaza çeviriyordu.böylelikle yer bulabiliyordu belki de onun dünyasında.böylelikle girebiliyordu rüyalarına. Yavaş yavaş işliyordu işte bu artçılarla onun zihnini, yavaş ama emin adımlarla hatırlatıyordu kendini..