14 Şubat 2015 Cumartesi

DOKUNMA

  Bir el...Yabancı bir el...Yanan bir mumu söndürüp, sonra 'ama...' larla karanlığa mahkum etmişliğini savunur iyice küçülerek.Ne bir söz söylenebilir üstüne ne de 'keşke'lerle başlayan bir cümle kurulabilir. Sadece her çaresiz çırpınışının, bir gün onun da yüreğine ok gibi saplanmasını istersin...
  Üzerine yazılacak, konuşulacak, söylenecek gerçekten çok şey var...Paragraf paragraf, sayfa sayfa işlenebilir her bir satır...Fakat her bir cümle,her bir harf bir yakarışı temsil ediyor bazı durumlarda ve daha çok canını yakıyor insanın.Onun canının daha çok yandığını bilerek... Bu yüzden sadece şunları yazabileceğim..Her kadın çiçektir, artık n'olur soldurmayın...Çaresizliklerini kullanmayın, sessiz kalmalarını sağlamayın, her yeni doğan günlerinin karartılarının sebebi olmayın, dört duvara mahkum etmeyin, gözyaşlarını dindiren olun; ağlatmayın,gülücükler sunun; kötülükler sunmayın, ellerinin nasırı olmayın, saçlarının beyazı olmayın, kefeni olmayın, sebebi olmayın, hatta fenalık içeriyorsa zihniniz mümkünse dokunmayın...Hiç dokunmayın...

0 yorum:

Yorum Gönder

Yorumunuzu yazın gönderin, hakaret içermediği takdirde en kısa sürede yayınlayacağız. Anlayışınız için teşekkürler :)