TOPRAK ZAMANDI

                Doğduk, büyüdük, öldük değil işte hayat.  İçini milyonlarca anı dolduruyor. Binlerce yaşanmışlık, yüzlerce kişi. Ne yazık ki hayatımızdaki olayları bir manav reyonundan limon seçer gibi seçemiyoruz. İster istemez çürükler de oluyor. Her saniyemi mutlu geçirmiş olsaydım zaten şu an bunları yazıyor olmazdım. Şarkı söyleyip ağlamayı hobi olarak edinmezdim. Kendime Özdemir Asaf'ı , Cemal Süreya'yı örnek almazdım. Eğer gördüklerimiz yaşadıklarımız, göreceklerimizin ve yaşayacaklarımızın teminatı ise gerçekten yandık. Bunlara rağmen hala nefes almaya devam edecek kadar cesaretliyiz ama. Cesaretli olmayıp da ne yapalım? Bu zamana kadar çok sıkıntı çektik diye hayallerimizi de satmadık ya? Hayallerimiz için nefes alırız biz de. Hani olacağından değil ama, ya olursa? Yürekten, şen bir kahkaha atmak için yüksek bir ihtimal bence. Bu yüzden kovalanmaya değerler. Hadi istediklerin oldu diyelim. Nefesin, ömür boyu kahkaha atacak kadar mı? Kesilecek bir gün, döneceksin başa benim gibi.

                Hayal kurmak, onlara ulaşmak için çabalamak ve ulaştığındaki gurur ve mutluluk, bunların hepsi güzel ama şu yanlış: Hayallerim gerçek olursa çok güzel olacak her şey. Yok öyle bir şey. Güzel olacak ama kısa bir süre.  Mutlu sonlar filmlerde ya da masallarda çünkü. Bir arkadaşım çok iyi özetler bunu, "Bütün bunlar hep bize abi hep bize.".