TOPRAK ZAMANDI

     İşlemişim bir müstakbel vefasızı hayatımın her köşesine, nadide bir oya gibi. Sabırla, ilmik ilmik... Ona bağlamışım kendimi. Sarmaşık gibi sarmışım hayatımı zalimin etrafına. Nefesini nefesim yapmışım, damarlarımdaki kana adını koymuşum, hayallerimin tek mimarı yapmışım. Bilemezdim ki sarmaşık bir gün çürüyecek, oya bir yerinden sökülecek, nefesin gökyüzüne bensiz karışacak, hayallerim kabus olacak. Meğer  o kadar uzakmışsın ki bana... Yanımda oturan, elimi uzattığım, zihnimin bana yarattığı sevgilimmiş. Aslında var olmamışız. Sadece zahiri dünyada buluşmuşuz, evcilik oynamışız. Küçük bir oyun mu dersiniz rüya mı dersiniz? Bir kış mevsimiydi ağır fırtınalı, ağır faturalı. Şimdi vakit bahar. Şarkıda ne diyor:

     Bir ilkbahar sabahı güneşle uyandın mı hiç

     Çılgın gibi koşarak kırlara uzandın mı hiç  

     Bir his dolup içine uçuyorum sandın mı hiç

     Geçen günlere yazık yazık etmişsin gönül sen

     Öyle ise hiç sevmemiş sevilmemişsin gönül sen

Baharda, baharla her şey başkaymış. Hoş geldin baharım, ömürlük ol.