TOPRAK ZAMANDI

Yalnızdır insan.

Sevgilisinin yanında bile olsa,

Eşiyle dostuyla bile olsa,

Yalnızdır insan.

Yalnızlık yakışır çünkü ona.

Yalnızken rahattır.

Kendini yalnızlığa ait hisseder,

Yalnızlığı kendine ait.

Mutludur insan mutsuzken bile.

Hatta ve hatta

Mutsuzdur insan çok mutluyken bile.

Karmaşıklıklar arasında dolaşır durur.

Kararsızdır.

Gitmeli mi kalmalı mı?

Son vermek mi en doğrusu olan,

Yoksa o gemiyi beklemek mi?

Bilinmezdir insan.

Bilmez doğruyu yanlışı,

Bilmeden yaşar bir ot gibi.

Bilmeden,düşünmeden...

Vurdumduymaz biraz da belki de…

İç dünyasının aksine.

Tıpkı bu şiir gibi bilinmezdir insan...