TOPRAK ZAMANDI

O gemi çıkar gider limandan.

Sana arkasından el sallamak düşer.

Halbuki sen daha aşıksındır denize,

Daha çok anlarsın onun halinden,

Bozuk havalarda nasıl davranacağını çok iyi bilirsin.

Deniz senin için tutkudur.

Ama işte işe yaramaz kaptanın biri alır götürür gemini.

Ardından el sallarsın sessizce.

Yazdığın şiirleri denize atarsın bir bir

Tuz yoktur yeterince gözyaşlarında çünkü.

Ne deniz anlar senin halinden,

Ne kaptan,

Ne gemi,

Ne martılar…

Yapayalnız kalırsın.

Her şey çok güzel gidiyorken hem de

Ya da kendini öyle kandırıyorken.

Doğru geminin o gemi olmadığına inandırırsın kendini

Ve tekrardan gemini beklemeye başlarsın.

Aynı sabırla,

Aynı heyecanla,

Aynı duygularla,

Aynı temizlikle,

Aynı karakterle…

Ve bilirsin;

“O gemi kesin gelecek bir gün.”

Tıpkı İsmail Abi’nin ki gibi…