GECESİZ KÖYÜN MASALCISI ~~ (4 / 5 -- Savaş ve Bölünme)
- Saga!
- Demek uyandın.
- Sen yaptın, biliyorum. Rüyalarımla oynadın. Sus! Düşünme! Aklından geçenleri duydukça çıldırıyorum!
- Hiçbir zaman bilemeyeceksin Astarte, bence biraz sakin kalmalısın. Haha. Sana gösterdiğim rüyanın hangisi doğru, asla bilemeyeceksin!
Astarte sinirine hapsolmuş bir şekilde üçer adımlık ileri geri volta atıyor. Kare masadaki kalan yedi kişiye yüksek sesle bağırıyor, kendisinden yana olmalarını davet ediyor ve bu Saga denen şeytanın ölmesi gerektiğini söylüyordu. Tanrılar gitmeseydi ölüm olurdu, mırıltıları duyuluyor.
Khafra, Paquita’ya baktı, ve s u an için gördüğü şey yine tarafsızlıktı. köyün yaşlısı Rendi kapalı kutuydu. T. , S. ve M için bir gelecek göremedi. Gece geri geldi fakat savaş başlayacaktı tekrar Magiaz adına. Bunun engellenmesi gerekiyordu. Fakat zamansızlık ve konumsuzluk içinde görülecek olan bu savaş yetenekler doğru kullanıldığında en eşit savaşlarından biri olabilirdi. Astarte gündüzlerin hakimiydi. Uyanık olduğu sürece kim ne düşünüyor bilecek ve önceden karşı savunma yapabilecekti. Gece uyumadığı taktirde savaşı kazanırdı. Saga ise tam tersi gecelerin hakimi olacaktı. Gece herkes uyuduğunda öyle etkili rüyalar görmelerine neden olacaktı ki, hangi an rüya görüyorlar hangi an gerçeği yaşıyorlar şaşıracaklardı. Saga, gündüz düşünmediğinde bu savaşı kazanabilirdi. Khafra, ince bir gülüş attı.
------ o ------
Karanlığın büyüsü altında yanılan insan,
Gündüzleri düşünmeyen insan!
Kazanan ne kazanacak bu harabede
Kaybeden mi ölecek, yaşayan mı?
Şiir öldü, şarkılar öldü, aşk öldü
Ben neden yaşıyorum Tanrım?
Ahh Tanrılar.. Tanrım nerdesin?
İnsan kana doymuyor, kan kusarken;
Zehrin adı hiçlik!
Magiaz’ın yaşlısı Rendi, gecenin gelmesiyle artık eskisi gibi deli akmayan akarsunun dibinde oturmuş aynı şiiri tekrar ediyordu. Her seferinde daha yüksek sesle okuyordu. Sesini artırdıkça yaşlı ciğerleri kelimenin yarısında kesiliyordu. Bağırdıkça bağırıyordu Rendi. Ciğerleri feryat ediyordu. Ahh Tanrılar.. Tanrım nerdesin? Şu parçalanan ciğerlerin adına almalı canını. Ayağa kalktı, arkasını döndüğü an Paquita ona bakıyordu. Beraber tekrar haykırmaya başladılar. Seslerinin uyumuna gökteki yıldızlar göz kırpıyordu
Şiir öldü, şarkılar öldü, aşk öldü
Ben neden yaşıyorum Tanrım?
Ahh Tanrılar.. Tanrım nerdesin?
------ o ------
Gece bütün görkemiyle kendini gösterdiğinde Saga, Astarte’nin dayanamayıp uykuya dalmasıyla beraber hemen işe koyulmuş olmalıydı. S. T. ve M. ortalarda görünmüyordu. Akarsu kenarında deli gibi şiir okuyan Rendi ve Paguita hala yerlerinde oturuyorlardı. Yanlarına Khafra da gelmişti. Bu üç kişi de tam uyumak üzereyken suyun içinden çıkan ışık neredeyse kör olmalarına neden olacaktı..
-------------------------------
DEVAMI VE AYNI ZAMANDA FİNAL BÖLÜMÜ PERŞEMBE GÜNÜ..
0 yorum:
Yorum Gönder
Yorumunuzu yazın gönderin, hakaret içermediği takdirde en kısa sürede yayınlayacağız. Anlayışınız için teşekkürler :)