GÖKYÜZÜ ZIMPARASI
Gökyüzü gecesi,
mutlu olmak inancı adı altında koşar adım giderken
iki ileri bir geri,
her gece seni düşündüm
aptal insanların aptal gülüşleri gibiydi suratım uyurken.
senin gibisini görmemiştim derler şiir sokaktalarda
şimdi düşünüyorum, sen gibisini görmemiş miydim gerçekten?
ama,
ama aynadaki?
gözlerinle gözlerim Asaf paradoksuna dönüyordu
ha senin gözün ha benim gözümdü;
iki gözde de aynı curcuna, aynı çocuk şımarıklıkları.
evrenin her saniye genişlemesine inat ben sana her saniye yaklaştım
her saniye ben, sen oldum, bu kendi evrenimde
Zımpara gecesi,
bozacıların sesi gelmiyor sokaklardan artık
senin de sesin gelmiyor bana
gözlerin vardı, o anı hiç unutmadım demiştim.
unuttum
beynim yorgun düştü hatırlamaya çalışmaktan, ben de unuttum.
belki de unuttum diye şimdi bu haldeyim,
boynu kısa kalmış da en taze yaprakları yiyememiş zürafa gibi.
Uzamaya çalışıyorum.
Gökyüzü zımparası,
kar yağıyor, kar küremeler kocaman sesleriyle kepçe dolusu kar toplarken
0 yorum:
Yorum Gönder
Yorumunuzu yazın gönderin, hakaret içermediği takdirde en kısa sürede yayınlayacağız. Anlayışınız için teşekkürler :)