TOPRAK ZAMANDI

yaşam önce bir heves

sonra mücadelesi her bir nefesin

toprağı çatlamış fidan gibi

susamış geliriz hayata

bu serüvende

ya payına düşen yıldızları topla

kendi ışıldayan mucizeni yarat

ya da yaprak ol

esen rüzgarda savrulan

yaşam önce bir heves

sonra göğsüne sığmayan bir kafes

batar aldığın her nefes

tırmalar beynini her ses

tek kelime dökülecek olursa dilinden

"yeter" olsun bu sihrin adı

dokundur değneğini

haksızlığa, adeletsizliğe

hırsa, kine, öfkeye

açgözlülüğe, kibire

boz dünya denilen bu oyunu

diyelim bozdun oyunu

insanoğlu şimdi andırır bir koyunu

ya da yediği bir otu

ağzı olan konuşur olmuş

torbalar yetmemiş laflara

bir adam aramışım ben

ne konuştuğunu bilen

bulmuşum onu mezarında

yalvarmışım başında

"uyan"

başlarsın büyülü şiiri okumaya

"korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen alsancak"

arındı her satırıyla şiirin

gönlünün kurum tutmuş odaları

durdu gözümün yaşları

ferahladı yosun tutan gözlerim

doldu şimdi ciğerlerim cesaretle

acıtmıyor canımı ne kafes ne nefes

çobanların acıttığı kadar