15:36 -
*** ÜMİT VARLI ***,aşk,beden dili
No comments
Sahilim
Bulut matemiydi seni düşünmek, doğruyla
gerçeğin farkını hissetmek damarlarımda. En sevdiğim sözcük olmuştu: Belki.
Dudaklarının tadı bedenimde yayılışını hızlandırıyordu. Her hücremde ereksiyon:
“Gerçek” “Gerçek” “Gerçek”! Öncesi nasıldı? Hislerim yas mı tutuyordu da
bilmedim ben ne olduğunu? Gelecek’ti, zihnimi temizleyen, karnımdaki kıpırtıyı
açıklayan.
Dalgalarımın kavuşmak için can
attığı sahilim, nefesimin sahibi… Tatlı gülüşünle başlayan günlerim, öpüşlerine
teslim olan duygularım, güveninin arkasına sığınan inancım bağladı bizi. En
olmazı unutturan deli kanım, şüpheyi devirdi seninle. Kırmızıyı görüyorum
artık. Başımı çevirdiğim her yerde narin kaneviçeler. Denizle yakamozlar, iğde
ağacıyla yapraklar ve elini her tutuşumda parmaklarından sıçrayan kıvılcımlar…
AŞK!
0 yorum:
Yorum Gönder
Yorumunuzu yazın gönderin, hakaret içermediği takdirde en kısa sürede yayınlayacağız. Anlayışınız için teşekkürler :)