15 lerimdeydim.
Kıvırcıktı o zaman. Şimdi de Değişmedi ki, röflesinden jölesine, diplerine işlenmiş sigara kokusuna kadar net.
Elinde nescafesiyle kapıda belirişi yeterdi bize. Biliyorduk çünkü sertti. Güçlüydü. Pankreasını işgal eden tümörün inadına dağ gibiydi.
Hep cümlelere çok anlam yüklediğimi söylerdi. Öyle şiir okurdu ki en taş yüreklere yürürdü su. Çocuklarıydık biz onun Can'ına kardeş.
Bugün Yahya Kemal Nuriye hocasını kaybetti. Biz narin, sevilen, anne gülüşlü edebiyatımızı verdik toprağa. Nur içinde uyu öğretmenim, senin yetiştirdiğin 95nesli asla unutmayacak seni. Artık Toprak Zaman...
0 yorum:
Yorum Gönder
Yorumunuzu yazın gönderin, hakaret içermediği takdirde en kısa sürede yayınlayacağız. Anlayışınız için teşekkürler :)