İKARUS MİSALİ
İlla sana mı yazmam gerekiyor bütün hikayelerimi? Her
satırda seni anmak, her şarkıda seni
bulmak, her rüyada seni görmek zorunda mıyım? Umursamaz tavırların bir
körük ardında bıraktığın yangında. Ne olurdu yardım etsen? Kendi kendime aşmayı
öğrendim sensizlik uçurumunu. Bencil olmayı, daha güçlü olmayı, yaşamak için yaşamayı, başkası için değil ihtiyacım olduğu için nefes almayı senden öğrendim. Şimdi ise yükseklerde uçuyorum, sayende dibi
gördükten sonra. Sonumuz İkarus gibi olmasa bari. Benim kanatlarım imbatta
süzülen martıların tüylerinden. Biraz tuz, biraz defne, biraz İzmir, biraz sen
kokar. Yine aklım oyunlar oynayıp getirirse ayaklarımın ucunu uçurumun önüne,
çekinmem yolarım kanatlarımı atlarım boşluğa gözümü kırpmadan. Belki uçurumun
dibi daha az acı vericidir sebebi sen değilken. Kimine göre yerden yere vurdum ama
yine de dönüp de "keşke" demem, arkandan bir söz etmem. "Canın
sağ olsun." titreyerek çıkar dudaklarımın arasından, ama çıkar yani,
söylerim. Sen söyler misin hiç arada?
0 yorum:
Yorum Gönder
Yorumunuzu yazın gönderin, hakaret içermediği takdirde en kısa sürede yayınlayacağız. Anlayışınız için teşekkürler :)