00:09 - 
*** ÜMİT VARLI ***,kayıp,ÜmitVarlı,yaşam
No comments
*** ÜMİT VARLI ***,kayıp,ÜmitVarlı,yaşam
No comments
BAŞLANGIÇ
Her gün başka umutlara açılır gözlerimiz.
Bulutların sakladığı güneş
Açar bir gün…
Perdenin deliğinden sızan ışık
doğruca gözlerine çarpıyordu. Odanın sıcaklığı kuşluk vaktinin göstergesiydi.
Ezan çoktan okunmuş, cenaze defni tamamlanmıştı. Köyün en yaşlısı Ahmet emmi sonunda
toprağına kavuşmuştu. Günlerdir sayıklıyordu beni köyüme gömün diye. Yine yetişemedi son yolculuğa. Babasının vefatından
beri bütün cenaze merasimlerini kaçırmıştı Rıza, annesininki dahil.
Yatağından kalktı. Askıdaki sekiz
köşeli kasketle selamlaşıp çıktı tek göz evinden. Her öğlen çan seslerinin
işaretiyle ağıla giden Rıza bu sabah alışık olduğu o tınıyı duyamadı. Olağan
dışı bir durumun olduğu açıktı ama o sorun neydi? Başını iki yana da yavaşça
çevirdi, duyamadı. Belki de rüzgâr taşımıştı sesleri başka köylere. Evinden dış
tuvalete bağlı ipe tutunup yürüdü. On beşinci adımdan sonra işittiği dağ
suyunun şırıltısı da yoktu. Neler
oluyordu? Doğa, Rıza’ya küsmüş müydü? Yaşamına tat olan renkleri ondan almıştı
da sıra derenin, çanların seslerine mi gelmişti?
Sonra çarenin adresi kayboldu. Yepyeni
zorluklar kapısına yaslandı. Gönül gözü görmeye devam ediyordu…
Yeni yetisi: İnanç Kulağı.
0 yorum:
Yorum Gönder
Yorumunuzu yazın gönderin, hakaret içermediği takdirde en kısa sürede yayınlayacağız. Anlayışınız için teşekkürler :)