Herkes Uyur Mu
Karanlık sevilmez mi?
Hiçbir şeyi görmemeye odaklanan
düşüncelerimizi bazen küçücük mum ışığında bazen modern dünyanın ledli
yansımasında bir noktada toplayabiliriz. Büyülüdür geceler. Küçük tıkırtıların
böldüğü uykuya serpiştirilir sözcükler. Ben bayılırım sessizliğe. Arkada da
Müzeyyen Senar tınısı… Giydiğim bambaşka pardösülerin tek ortak yanı: Sıcaklık.
Geceleri üşümem ki ben. En rüzgarlı havalarda yorgana ihtiyacım olmaz. Nefesine
direne olduğum hayat tıkırtım var benim. Kimi zaman sımsıkı kucağı, kimi zaman
kömürlü nefesi…
Sigara dumanı kadar da islidir
geceler. Tek solukla bulanır zehre. Gülücüklerine karışan bir çimke kara habere
yenilir karanlık. “Dur, yapma!” diyemezsin. Önüne geçemezsin ki gecenin o
bildiğini, zamanı geleni yaşatır ruha.
Kalemim başladı akmaya. Noktaların
sıklaşma zamanı geldi.
Selam çak, ey elveda!
Bu haftalık sonuna dil döker oldu
Ümit, yazısına.
0 yorum:
Yorum Gönder
Yorumunuzu yazın gönderin, hakaret içermediği takdirde en kısa sürede yayınlayacağız. Anlayışınız için teşekkürler :)